محمدحسین عمیدی

در حدود 1274 در تهران متولد شد. تحصیلات خود را در مدرسه‏ى آلیانس و متوسطه انجام داد و وارد مدرسه‏ى نظامى قزاقخانه شد و درجه‏ى افسرى گرفت. مراحل ترقى را طى كرد و در 1300 در تشكیلات قشون متحدالشكل درجه‏ى یاورى گرفت. در 1308 سرهنگ شد و در لشكر دوم تهران به ریاست ستاد لشكر رسید. در 1316 كه سرتیپ ابراهیم زندیه فرمانده لشكر شیراز به جرم قتل و غارت مردم بركنار و خلع درجه شد، محمدحسین عمیدى با ارتقاء به درجه‏ى سرتیپى، فرمانده‏ى لشكر فارس شد و تا شهریور 1320 همان سمت را داشت. در شهریورماه همان سال كه قواى روس و انگلیس وارد ایران شدند، عده‏اى از ایلات در فارس سر به شورش برداشتند و عده‏اى از آنها دست به غارت زدند. سرتیپ عمیدى براى رفع غائله فرماندار نظامى فارس شد و عده‏اى از اشرار را دستگیر و پس از محاكمه در دادگاه‏هاى صحرائى، شانزده نفر از آنها را تیرباران نمود. سرتیپ محمدحسین عمیدى بعد به فرماندهى لشكر كرمان انتخاب گردید و سپس به فرماندهى لشكر دو مركز انتخاب شد. از دیگر مشاغل وى فرماندارى نظامى تهران و رئیس اداره كل هواپیمائى مى‏باشد. محمدحسین عمیدى در فروردین ماه 1326 پس از ده سال توقف در درجه‏ى سرتیپى، درجه‏ى سرلشكرى گرفت و بازنشسته شد. صاحب ترجمه در جوانى با دختر امیرلشكر سردار رفعت نقدى ازدواج كرد و همین ازدواج موجبات ترقى او را فراهم ساخت.